درمان وجودي يكي از رويكردهاي تئوري و درماني در روانشناسي است كه بر مشكلات انساني به طور كلي تأكيد دارد. درمانگران در اين رويكرد با وجود داشتن بينش و پذيرش كافي نسبت به نقايص و ضعف‌هاي بشري تلاش مي‌كنند تا در مسير رشد و شكوفايي هرچه بيشتر در زندگي به مراجع كمك كنند و ظرفيت‌هاي وجودي او را ارتقا دهند. درمان وجودي يا همان اگزيستانسياليسم به رويكردهاي ديگري مثل روان شناسي انسان‌گرا شباهت زيادي دارد و از مفاهيم نظريه روانكاوي نيز بهره مي‌گيرد. در درمان وجودي به چهار رويكرد اصلي آزادي و مسئوليت وابسته به آن، مرگ، تنهايي و ناتواني در يافتن معناي زندگي اشاره مي‌شود. همچنين اين رويكرد مي‌تواند به بهبود شرايط افراد مبتلا به افسردگي و اضطراب، بيماران مبتلا به اختلال مصرف مواد و استرس پس از سانحه كمك كند.

منبع: درمان وجودي